Vztah mezi matkou a synem. Matky mi znovu a znovu vyprávějí, jak jejich projevy úcty vedly k úplně nové rovině smysluplného spojení s jejich syny. Když mi syn sdělí svůj pohled na věc, řeknu: „Toho, co říkáš, si opravdu vážím,“ nebo: „Cením si toho, jak jsi tu situaci zvládl,“ nebo: „Opravdu si vážím toho Matka a syn . Matka a syn sa vzťahy sú zložité, rovnako ako dievčatá. Koniec koncov, je to od jeho veľmi narodenia je najdôležitejšia žena pre neho. Ale vzhľadom k tomu, že je budúci muž, matka by sa mali snažiť vštepiť svoje mužské vlastnosti. Aj keď je malý, potom zručnosti pomerne jednoduchý: Matka dlouze mrdá s nevlastním synem. Jeho nevlastní matka mu přijde velmi atraktivní a má na ní hroznou chuť! Rozhodne se, že nebude trápit své kulky a že do ní jednoduše zasune.. …. . Syn se učí souložit s vlastní mámou – incest porno. Máma nachytá svého pubertálního syna, jak jí čuchá použité kalhotky. Relacja matka-syn ma duży wpływ na związek Foto: 123RF Nienawidzi jej Wielu terapeutów uważa, że człowiek, który nienawidzi swojej matki, nienawidzi wszystkich kobiet. Pozor! Obsahuje vulgarizmy. Matka volá so synom. Neviem ako to je medzi nimi, no takým spôsobom sa nekomunikuje.. 14 935 videní92% sa páči25 x obľúbené30 komentov. 2:38. Mama je len jedna! HD. pridal minnietut pred 2465 dňami a 23 hodinami. 28 maja 2021 Cedella Booker aktualności, plotki, zdjęcia Cedelli Booker, biografia, lista chłopaków Cedelli Booker 2016. Historia związku. Lista relacji Cedelli Booker. Historia randek z Cedellą Booker, 2021, 2020, lista związków z Cedellą Booker. Matka a nevlastní syn. 1,822,799 99 %. C cliveltc Odebírat 12.4K; Kundičky Nadržená matka probudí nevlastního syna k análnímu sexu. 3.2M views. 16:13. ZYiFj0. Relacje matki z synem to nie to samo, co kontakty na linii matka-córka. Dzięki matce mały chłopiec może stać się dojrzałym, mądrym i empatycznym mężem oraz ojcem. Dysfunkcjonalne relacje matki z synem prowadzą jednak do niedojrzałych związków z innymi kobietami. Zamiast pozwolić dorosnąć synowi, matka czyni z niego maminsynka. Czasami matka w relacji z synem próbuje rekompensować sobie nieudany związek małżeński albo karze syna za wszelkie zło, jakiego doświadczyła od partnera. Jak mogą wyglądać relacje matki i syna i kto to jest maminsynek?Relacje rodziców z dziećmiRelacje matki z synem to szczególne relacje. Miłość macierzyńska ma nieco inny charakter wobec syna, a inny – wobec córki. Wynika to przede wszystkim z różnic płciowych. Jako niemowlę każde dziecko potrzebuje bezpieczeństwa, troski, uwagi i opieki rodziców. Jednak w granicach drugiego roku życia, maluch staje się coraz bardziej niezależny od mamy i taty. Zaczyna powoli identyfikować się ze stereotypowym podziałem ról, zadań, funkcji i zdaje sobie sprawę, że nie wypada mu pomalować szminką ust, ubierać się w sukienki, bawić się lalkami i płakać, bo to wbrew wzorcowi męskości. Psychologowie podkreślają, że w tym okresie rozwoju obie płcie (dziewczynki i chłopcy) potrzebują zgody na samodzielność, by móc stać się odważnymi ludźmi, którzy wierzą w swoje możliwości i nie boją się życiowych wyzwań. Matka jest dla małego chłopca wzorem kobiety i to ona wprowadza go w nowy „niemęski” świat. Prawidłowe relacje syna z matką są niezwykle ważne w kształtowaniu się jego przyszłych zapatrywań na płeć między matką a synemRelacje między matką a synem mogą mieć bardzo różny charakter. Na miłość macierzyńską wpływają postawy rodzicielskie, jakie przejawia rodzic w stosunku do dziecka. I tak, matka może uniemożliwić chłopcu uczestniczenie w świecie mężczyzn poprzez swoją nadopiekuńczość. Postawa nadmiernie chroniąca powoduje, że dziecko ma utrudniony proces identyfikacji z własną płcią. W wychowaniu dziecka powinno uczestniczyć oboje rodziców – matka i ojciec. Zbyt silna koncentracja matki na synu, stały i bliski kontakt z dzieckiem mogą wynikać z faktu, że chłopiec jest jedynakiem albo pierworodnym. Inną przyczyną może być samotne macierzyństwo w wyniku wdowieństwa lub rozwodu. Rozpieszczanie syna, uleganie jego zachciankom i usprawiedliwianie jego wybryków to często sposób kompensowania sobie niesatysfakcjonującego związku z partnerem. Syn jest wówczas delegowany do pełnienia roli współmałżonka – ma pomagać matce, chronić ją, zabezpieczać jej potrzeby psychiczne: miłości, szacunku i godności. Skrajną formą o znamionach patologii bywają związki kazirodcze i stosunki seksualne matki z synem. Z drugiej strony, samotne rodzicielstwo może wpływać na postawę nadmiernie wymagającą wobec syna. Matka, nie mogąc podołać wszystkim obowiązkom, często wymaga pomocy ponad możliwości dziecka, wzbudzając w nim poczucie winy i niższości. W wyniku trudności małżeńskich matka może także unikać albo wręcz odrzucać dziecko. Syn jako „element świata męskiego” jest obwiniany ze wszelkie zło, jakiego doświadczyła ze strony partnera. Wówczas pojawia się tendencja do stosowania surowych kar, wyśmiewania się z problemów syna, bezustanna krytyka, poniżanie, zaniedbywanie, chłód uczuciowy, by powetować sobie negatywne emocje, żywione do to wieczny chłopiec, któremu nie pozwolono dorosnąć. Jest niezdolny do tworzenia dojrzałych relacji z innymi kobietami, bo bezustannie wpatruje się w matkę. Toksyczne relacje między matką a synem wynikają często właśnie z jej cieplarnianego wychowania i nadopiekuńczości. Nie ma co polemizować z faktem, że matka w okresie dojrzewania syna jest dla niego jednym z pierwszych wzorów to trochę taka przewodniczka w świecie kobiet dla syna, jednak młody nastolatek zaczyna interesować się koleżankami, mieć sympatie i czerpać wiedzę o płci przeciwnej z innych źródeł niż matka i jej rady. Rodzice powinni umieć zaakceptować proces indywiduacji, kształtowania się tożsamości i samodzielności dziecka, a nie ograniczać go i „zagarniać” tylko dla siebie. Dla prawidłowego rozwoju niezbędna jest swoboda działania, poczucie akceptacji i bezpieczeństwa oraz „odcięcie pępowiny”. Nadgorliwa i niekontrolowana miłość matki powoduje, że maminsynek nie potrafi żyć na własną rękę. Dla maminsynka bowiem matka ciągle pozostaje najważniejszą kobietą w życiu – traktuje ją jak wyrocznię, liczy się z wszystkimi jej uwagami, potrafi być na każde jej zawołanie. Ta rodzicielska relacja może bardzo szybko przerodzić się w toksyczną więź, w której nie ma miejsca dla innej kobiety, przyszłej partnerki i na linii matka-syn nie powinny zabezpieczać innych relacji rodzinnych. Nie wolno tworzyć koalicji z własnymi dziećmi przeciw współmałżonkowi. Miłość macierzyńska musi pozwolić wydorośleć własnym pociechom. Poprzez współpracę, rozumną swobodę, uznawanie praw dziecka i akceptację mały chłopiec przestanie być tylko „berbeciem w trampkach i z zasmarkanym nosem” albo „synalkiem mamusi”, a wyrośnie na samodzielnego i dojrzałego mężczyznę, który nauczony szacunku do matki, będzie umiał obdarzyć prawdziwą miłością wybrankę swojego uczyć dziecko języka polskiego, mieszkając za granicą? Jak w efektywny i interesujący sposób przekazać wiedzę nt. polskiej historii, kultury, geografii?Uczenie polskości nie musi być wyzwaniem. Możesz skorzystać z bogatej oferty materiałów edukacyjnych zawartych w internetowym podręczniku Włącz Polskę! i sam stać się nauczycielem swojej pociechy. Możliwości jest wiele – obejrzyj materiał video i sprawdź, co dla swojego dziecka możesz zrobić już dziś! Nie każda mama umie pogodzić się z tym, że potrzebujesz się oddalić, by poznawać świat i poluźnić łączącą was z mamą są trudne. Na początku dzieciństwa mama jest dla ciebie całym światem. Później coraz bardziej się od niej oddalasz, aby poznawać świat. Nie każda mama umie się z tym pogodzić i poluźnić łączącą z dzieckiem to generować różne konflikty i problemy, a przecież więź z mamą – jedną z najważniejszych osób w twoim życiu – mogłaby być pełna wzajemnego zrozumienia i zbudować dobrą relację z mamą?Pomocna może się okazać książka Henry’ego Clouda i Johna Townsenda Mamo, to moje życie. Autorzy podkreślają, że stosunek mamy do ciebie i twoja odpowiedź na proces matkowania w dużym stopniu determinują twój rozwój. Dzieje się tak, ponieważ relacji z innymi uczysz się od rodziców. Dlatego też rodzaj relacji, jaką zbudowałeś z matką, w dużym stopniu kształtuje twoje obecne związki. Na przykład jeśli miałeś mamę okazującą nadmierną troskę, w dorosłym życiu możesz mieć trudność z przyjmowaniem czułości od innych. Albo gdy twoja mama była zbyt kontrolująca, to możesz być przeczulony na tym punkcie i zwykłe pytania interpretować jako próbę ograniczania ciebie. Autorzy książki wyróżnili sześć typów niezdrowych relacji z mamą. Oto one:1Mama ManekinMama Manekin, czyli mama na dystans, mama nieobecna. Jest ona emocjonalnie niedostępna. Cechuje ją ciągła samokontrola, która uniemożliwia nawiązanie więzi. Doświadcza częstych zmian nastroju, przez co w dziecku może pojawić się strach przed zaufaniem. Jest często tak zaangażowana w swoje życiowe problemy, że oddala się od dziecka. W efekcie dziecko nie ma możliwości pogłębienia więzi łączącej je z matką, a to powoduje, że w dorosłości jest emocjonalnie niezdolne do nawiązywania bliskich relacji z Porcelanowa FigurkaMama Porcelanowa Figurka nie umie radzić sobie z nieprzyjemnymi lub stresującymi sytuacjami. Nie radzi sobie ze swoimi problemami i czuje się przytłoczona tym, co dziecko wnosi w jej życie. W konsekwencji dziecko nie uczy się radzenia sobie z emocjami i czyni je to w dorosłym życiu bezsilnym w obliczu odczuwanej, przez siebie lub innych, złości, smutku czy KontrolerMama Kontroler wie, co jest najlepsze, i swoją postawą utrudnia lub wręcz blokuje stawanie się sobą dziecka. Takie mamy wzbudzają w dorosłych dzieciach poczucie winy, gdy te próbują się usamodzielnić i wyjść spod kontroli rodziców. Mogą też okazywać obojętność, stosować szantaż emocjonalny lub okazywać wrogość i gniew. Chcą, aby wszystko było po ich Puchar ZwycięstwaMama Puchar Zwycięstwa potrzebuje publiczności i docenienia. Chce być w centrum uwagi i często wykorzystuje dziecko, aby to osiągnąć. Przez to dorosłe dzieci takich mam pochłonięte są dążeniem do bycia najlepszymi i zaspokajania potrzeb innych. Starają się, aby druga osoba była szczęśliwa i się nim/ nią nie rozczarowała. Boją się popełnienia błędu i okazywania słabości. Cierpią z powodu perfekcjonizmu i ciągłego porównywania Zawsze SzefMama Zawsze Szef działa według zasady „nieważne, ile masz lat, ja zawsze będę twoją matką, a ty moim dzieckiem”. Nie umie pozwolić dziecku na dorastanie i usamodzielnianie się. W dorosłości takie osoby mają trudność w kontaktach z innymi dorosłymi, ponieważ nie nauczyły się budować równych, partnerskich relacji. Przez to albo czują się gorsi – niezdolni do podjęcia dojrzałej decyzji i zrzucają ten obowiązek na innych, pozostając w roli dziecka. Albo przyjmują postawę szefa, starając się przewodzić i kontrolować innych. Oba te style mogą funkcjonować w jednej osobie Master CardMama Master Card to mamy, które nie pozwalają swoim dzieciom odejść w dorosłość. Próbuje utrzymać więź mama-dziecko na niezmienionym poziomie. Dorosłe dzieci z jednej strony idealizują mamę, a z drugiej walczą o swoją „niepodległość”. Przy czym tę walkę przenoszą też na inne relacje, przez co nie potrafią zbudować relacji partnerskich opartych na wzajemnej trosce i typów niezdrowych relacji z mamą, które skutkują różnymi, choć często podobnymi, problemami w dorosłości. Jeżeli któryś z tych opisów pasuje do ciebie, zachęcam, sięgnij po książkę Mamo, to może życie. Są tam opisane strategie radzenia sobie i naprawiania relacji z każdym typem opisanych powyżej. Kiedy byłeś mały, ona – dumna z tego, że powiła syna – kochała cię, karmiła, rozpieszczała, dbała o wszystkie twoje potrzeby. Później patrzyła, jak idziesz do szkoły, jak dorastasz i stajesz się mężczyzną. Pewnego dnia opuściłeś jej dom, by zacząć nowe, dorosłe życie. Czy więź, która was łączyła, ewoluowała wraz z twoim dorastaniem? Matki zawsze chcą najlepiej dla swoich synów, ale nie zawsze im to wychodzi. Bez względu na to, czy odpowiedź na powyższe pytania brzmi tak, czy nie, na zawsze pozostaniesz jej dzieckiem i nic tego nie zmieni. Wszystkie wspólnie spędzone dni, wypowiedziane słowa, wyrażone uczucia oraz sposób, w jaki cię wychowała, każdego dnia kształtują twoją postawę wobec własnej osoby, innych ludzi i całego świata. Do tej pory nie znaleziono odpowiedzi na pytanie, co wywiera większy wpływ na człowieka – natura czy kultura, na ciebie na pewno największe oddziaływanie miały i geny odziedziczone po matce, i stosowana przez nią metoda wychowawcza (lub jej brak). W pewnym sensie jesteś więc jej dziełem, co zresztą zdają się potwierdzać statystyki, zgodnie z którymi około 90% dzieci powiela życie swoich rodziców. PRZECZYTAJ TEŻ: 14 zasad prawdziwego mężczyzny Jeśli twoja matka była rozsądną kobietą, wychowaną na dodatek przez rozsądną kobietę, wówczas masz wielkie szanse być rozsądnym mężczyzną oraz przekazać swój rozsądek własnym dzieciom. Jeżeli jednak twoja matka, wychowując cię, przekazała ci jakieś toksyczne cechy (które z pewnością widzi twoja partnerka), chyba nadszedł najwyższy czas, byś zastanowił się przez chwilę nad własnym zachowaniem. Toksyczne mamusie Przeczytaj zamieszczone poniżej charakterystyki, może rozpoznasz wśród nich cechy pasujące do twojej matki. Matka-ofiara ma za sobą nieudane, nieszczęśliwe małżeństwo, ciągle czymś się zamartwia, we wszystkim dopatruje się negatywnych stron. Często płacze, niekiedy zachowuje się dziecinnie. Jej ulubione zdanie brzmi: „Docenisz mnie dopiero wtedy, gdy będzie już za późno”. Matka-trzcina podkreśla swoje problemy, niepokoje, lęki i depresje. Ciągle potrzebuje pomocy i uwagi. Opowiadaniem o swoich kłopotach i dolegliwościach stale zadręcza bliskich. Często stwierdza: „Rób tak dalej, a zobaczysz, że będziesz żałował”. Matka-oficer – apodyktyczna, zawsze stawia na swoim. Wciąż powtarza: „Rób, co ci każę!” i nie znosi sprzeciwu. Uwielbia chodzić w spodniach. Trudno w jej obecności mieć odmienne zdanie. Matka-święta ulega woli tyranizującego męża, ma małe poczucie własnej wartości, jest usłużna. Szuka pociechy w praktykach religijnych. Najczęściej mówi: „Zaraz przyniosę ci piwo, kochanie”. Matka-krytyk – nigdy i niczym nie można jej zadowolić. Nie licz na to, że twoja dziewczyna kiedykolwiek się jej spodoba. Matka-krytyk jest powściągliwa w okazywaniu uczuć, najczęściej zachowuje chłód emocjonalny. Jej ulubione powiedzonko brzmi: „Nigdy niczego nie potrafisz zrobić”. Jeśli twoja mama wykazywała lub wykazuje przedstawione cechy, nie oznacza to automatycznie, że przekazano ci w dzieciństwie same toksyczne schematy zachowań. Proces wprowadzania człowieka w dorosłość jest trudny i długi. Matka ma w nim bardzo istotny udział, ale równie dużo zależy od postawy ojca. Gorzej, gdy wychowywałeś się wyłącznie w towarzystwie toksycznej matki. Jeżeli zauważyłeś, że jesteś za mało albo zbyt pewny siebie, masz kłopoty z podejmowaniem decyzji, żyjesz pod pantoflem żony lub ciągle nie jesteś w stanie rozpocząć samodzielnego życia, wówczas porównaj charakterystyczny dla ciebie sposób zachowania się z przedstawionymi poniżej. Syn zakłada długie spodnie Jak przekonują psycholodzy, relacje matka – dorosły syn nie należą do najłatwiejszych. Mężczyźni często nawet nie wiedzą, jak się zachowywać w obecności rodzicielki. Czy opowiadać jej o wszystkich sprawach i kłopotach, ponieważ zna nas jak nikt? Czy lepiej nie mówić jej nic, co mogłoby stać się przyczyną zmartwień? Czy podkreślać swoją dorosłość i samodzielność, z której jest taka dumna, czy odgrywać rolę wiecznego chłopca, by pokazać jej, że ciągle jest potrzebna? Zdaniem znawców problemu szczególnie kryzysowe sytuacje w relacjach matka – syn zdarzają się między 20. a 30. rokiem życia, kiedy synowie odchodzą z domu, by założyć własne rodziny. Drugi poważny kryzys przychodzi w chwili, gdy syn zostaje ojcem i koncentruje się na wychowaniu własnych dzieci. Trzeci przełom ma miejsce, gdy mężczyzna kończy pięćdziesiąty rok życia i na własnej skórze odczuwa, co oznacza odejście i usamodzielnienie się dzieci. Mama chce mu wycierać nos Niełatwo jest być dorosłym synem. Pomyśl jednak, że to działa również w odwrotną stronę. Na pewno nie jest łatwo być matką mężczyzny. Zdaniem psychologów, w najgorszej sytuacji są kobiety, które zgodnie z tradycyjnym modelem rodziny całe swoje życie poświęciły wychowaniu dzieci. Jeżeli twoja mama zajmowała się wyłącznie domem i nie zdołała znaleźć hobby ani pasji, które mogłyby wypełnić jej czas po twoim odejściu z domu, będzie się czuła samotna i odrzucona. W takim przypadku warto zachęcić matkę do tego, by zaczęła żyć własnym życiem oraz przypomniała sobie czasy, kiedy nie miała dzieci. Może powróci do czegoś, co przynosiło jej radość w młodych latach i odnajdzie nowy sens życia. Jak przeciąć pępowinę Jeśli twoja mama uprzykrza ci życie, spróbuj znaleźć na nią sposób. Poniżej prezentujemy listę najbardziej denerwujących rzeczy, którymi nieświadome rodzicielki potrafią doprowadzić do szału nawet najbardziej kochającego syna: Mama przychodzi z niezapowiedzianą wizytą – czyli najczęściej wtedy, gdy nie jesteś na to w żaden sposób przygotowany. Bardzo pomocna w takiej sytuacji okaże się szczera rozmowa. Stanowczo poproś, by dzwoniła zanim się do ciebie wybierze, pokaż też, że cieszysz się z jej zapowiedzianych odwiedzin. Mama lubi godzinami rozmawiać z tobą przez telefon – na co ty nie masz czasu ani ochoty. Tu sprawa jest prosta. Jeżeli następnym razem zacznie przeciągać rozmowę, musisz grzecznym, ale stanowczym głosem powiedzieć: „Przykro mi, ale właśnie muszę wyjść. Do zobaczenia”. Mama przy obcych ludziach mówi do ciebie „Misiaczku” albo nazywa cię innym śmiesznym przezwiskiem z dzieciństwa. Przypomnij stanowczo, że nie masz już trzech lat. Jeśli to nie pomoże, wymyśl dla mamy wesołe przezwisko i użyj go przy ludziach. Jeśli się wścieknie, spokojnym głosem zaproponuj kompromis. Mama publicznie głaszcze cię po włosach, przytula albo gładzi po policzkach. Powiedz, że wprawia cię to w zakłopotanie. Jeśli to nie pomoże, ciesz się, że jeszcze nie należysz do Klubu Łysych. Mama nalega, byś przyjechał do niej na wakacje, ty zaś nie możesz lub nie chcesz. W tej sytuacji przypomnij sobie, kiedy ostatni raz u niej byłeś. Może odwiedzasz ją zbyt rzadko? Jeżeli nie możesz poświęcić matce zbyt dużo czasu, przyjeżdżaj do niej przynajmniej na imieniny i w święta. Mama gotuje wciąż to samo – co nie smakuje ci tak bardzo, jak kiedyś. Na pewno chce ci zrobić przyjemność i stara się przygotowywać potrawy, które w dzieciństwie zjadałeś w okamgnieniu. Możesz w takiej sytuacji delikatnie napomknąć o czymś, co lubisz teraz, a nawet przywieźć mamie dobrą książkę kucharską. Witam, Problem dotyczy relacji matki i syna. Moja mama wychowywała mnie w pojedynkę - dosłownie, nie mieliśmy w zasadzie kontaktu z rodziną. Ojca nie poznałem. Mama twardą ręką trzymała pieczę nad moim wychowaniem - w szkole musiałem być najlepszy, każda ocena poniżej czwórki powodowała lawinę epitetów w postaci "ty miernoto". Z zewnątrz wszystko wydawało się piękne - heroiczna postawa mojej mamy jako samotnie wychowującej w oczach sasiadów, jej poświęcenie dla mnie itp. Gdy nie było świadków było gorzej - pare razy dostałem wiecej niż klapsa, często zdarzała się przemoc słowna w stylu "nie nadajesz się do niczego", "co z ciebie za facet", "ty cipo" itp. Mama czesto też się obrażała, były ciche dni, które generowały we mnie poczucie winy. Ogólnie nigdy nie rozmawialiśmy o moich emocjach, zawsze rozmowa dotyczyła kwestii przyziemnych - w zasadzie mamy nie poznałem, nigdy o sobie nie opowiadała, poza tym, że powtarzała, że jak była w moim wieku to pilnie się uczyła, nie imprezowała i takie tam wyidealizowane hasła. Traumatyczne dla mnie było/jest wspomnienie gdy coś przeskrobałem jako dziecka, a matka udawała, że dzwoni do ojca aby po mnie przyjechał i zabrał do siebie. W tym czasie ja w spazmach zwijałem się na dywanie błagając o wybaczenie. I tak mieszkaliśmy ze sobą, często popadając w konflikty. W klasie szóstej znalazłem fiolkę z lekami, połknąłem wszystkie - okazały się to psychotropy, straciłem możliwość mówienia, ale wcześniej powiedziałem, że wziąłem sobie jedną tabletkę na ból głowy. Matka wpadła w szał, ja zwracałem zawartość żołądka - z perspektwy osoby dorosłej boli to, że nie zadzwoniła na pogotowie - bała się co powiedzą ludzie? Wyszedłem bez szwanku z tej przygody. No i dalej mieszkaliśmy, w liceum trochę się ociepliło. Mama nie wymagała abym był prymusem, mogłem imprezować, było w miare normalnie. Do momentu aż nie przyznałem się, że jestem gejem... Stwierdziła, że ją to brzydzi i dopoki z nią mieszkam dopóty nie mogę się spotykać z "fagasami". Wyszło na to, że w zasadzie nie mogłem się z nikim spotykać, bo zostały ograniczone kieszonkowe, czyli dla odmiany przemoc ekonomiczna. Byłem wówczas na pierwszym roku studiów dziennych. Konflikt się nasilał, wyprowadziłem się do akademika. Widywaliśmy się w weekendy - pomogło do pewnego stopnia. Po skończonych studiach zamieszkałem 60 km od matki, nadal jednak czułem oddziaływanie, brak akceptacji, częstą krytykę. Nadarzyła się opcja wyjazdu za granicę - wykorzystałem, mieszkam teraz około 1000 km od mamy. Mama mieszka sama, twierdzi że nie potrzebuje cieżaru w postaci zwiazku, znajomych tez własciwie nie ma. Jest sama. Czasem daje mi odczuć, że jestem wyrodnym synem, że ją zostawiłem, nadal nie potrafimy rozmawiać. Mimo, że nie jest stara i jest w miare sprawna robi z siebie osobę schorowaną, która nie ma nikogo. Tak jak pozorami było oplecione moje dziecińtwo (z zewnątrz było niemal idealnie) tak jest teraz - mam dobrą pracę, grono znajomych, ludzie postrzegają mnie jako osobę otwartą, pewną siebie. Prawda jest taka, że borykam się z deficytami emocjonalnymi, nie mogę nawiązać relacji innej niż czysto sexualna, jestem emocjonalnym kaleką z wyrzutami sumienia, że zostawiłem matkę samą... Od czego zacząć proces wychodzenia na prostą? Jest to możliwe? To była wielka księga małżeńskich porad oparta na jednym wierszu z Biblii. W czasie sprzeczki nagle mój mąż wykrzykuje: „To działa! To naprawdę działa! Zrobiłaś tak jak opisywała ta książka, musiałem użyć tylko innych słów!” Więc jeśli TO DZIAŁA, to jak tu nie zerknąć do poradnika tego samego autora, opartego na tym samym wierszu, tylko mówiącego nie o relacji małżeńskiej, a o relacji matki i taki jeden flagowy tekst używany do znudzenia przez mężczyzn, którzy nie rozumieją Biblii i nie czytają jej w kontekście. Wiecie jaki?Żony bądźcie poddane mężom, jak przystało w 3,18Problem polega jednak na tym, że zarówno w liście do Kolosan jak i w 5 rozdziale listu do Efezjan jest mowa o poddaniu, ale większy nacisk kładzie się na miłość do żony. Nie wszystkim chce się czytać Biblię w kontekście. Co w związku z tym?Niech więc każdy z was tak miłuje swoją żonę jak samego siebie. Żona natomiast niech odnosi się do swojego męża z 5, 32W związku z tym możemy zapędzić się w błędne koło. Nie pokażę jej, że ją kocham, bo mnie nie szanuje. Ja nie będę okazywać mu szacunku, bo mnie nie kocha. Taaadammm, i rozwód. Jeżeli chcesz wyjść z tego błędnego koła okaż szacunek lub miłość w zależności do której płci przemawiasz. Jak dokładnie to zrobić opisuje Dr Emerson Eggerisch w książce Miłość i wyjdźmy więc teraz w stronę relacji matka i syn. Mój syn kiedyś będzie duży, będzie dorosłym mężczyzną, będzie wolał niebezpieczne wyzwania zamiast bezpieczeństwa i będzie chciał stać na straży serca ukochanej. Skoro będzie taki, jak będzie duży, to może już teraz taki jest… Ba, na pewno tak jest. Dlatego w moim domu ostatnio jest zabawa w strażaków, na zmianę w policjantów goniących złodziei. Chęć obrony, ratunku, poświęcenia! Właśnie tacy są mali i duzi Biblię za jej uniwersalność. I w tym przypadku zdradza sekret. Kluczem do serca kobiety jest pokazanie jej miłości, a kluczem do serca mężczyzny jest szacunek. Zbuntowany nastolatek, naburmuszony przedszkolak. Przytulaski mamy nie dają rady? Okaż swojemu synowi szacunek! To takie proste i trudne zarazem. Jako kobieta działam po kobiecemu. Wolę przytulić syna w czasie upadku (niekoniecznie fizycznego), pokazać czuły gest i powiedzieć tkliwe słowo. A mój syn chce SZACUNKU!Książka Matka i Syn, Efekt szacunku pojechała ze mną na wakacje. Przeszła wiele. Dziś ma wyrwaną jedną kartkę, pogniecioną okładkę, ale też z 20 jak nie więcej zakładek w środku. Zakładki umieściłam na opisach sytuacji, które dotykają mnie w codziennym życiu. Seksualność, przebaczenie, chęć przywództwa, przygoda. Takie tam problemy przedszkolaków. Choć wiem, że za rok, dwa przeczytam ją znów i spojrzę inaczej na naszą relację już ze szkolakami, a nie wdzięczna Bogu za to, że dał mi tą książkę na wakacje. Podczas jednego obozu dla nastolatków miałam kilku typów „co to oni nie są”. Wystarczała jedna rozmowa. „Krzysiek szanuję Cię, szanuję to, kim jesteś” – czasem wystarczyło tylko to, czasem wyjaśnienie. Niezapomniany był błysk w oku tych młodych mężczyzn. Chyba nigdy nie zapomnę tych spojrzeń. Po rozmowie kończyło się pyskowanie, popisywanie się. Nie potrzebowali tego, bo wiedzieli, że Sandra ich szanuje, ufa im i wie kim są. Po co mają coś udowadniać, skoro mają akceptację swojej męskości w głównym komendancie swojego że tak łatwo mnie jako kobiecie zapominać o języku miłości moich trzech facetów w domu. Na szczęście jest Bóg, który wspomaga, wyposaża, przysposabia. O modlitwie i rozmowach z Najwyższym też jest w książce niemało słów.

syn i matka relacje